Menno van Delft performs worldwide as a soloist and continuo player. He teaches at the conservatory of his home town Amsterdam and at the Hochschule für Musik und Theater in Hamburg. He regularly lectures and publishes on topics such as early keyboard repertoire, playing techniques, performing practice and tuning & temperament.

BIOGRAPHY

  • English

    Open or Close
    Menno van Delft, born 1963 in Amsterdam, studied harpsichord, organ and musicology at the Sweelinck Conservatory in Amsterdam, the Royal Conservatory in The Hague and the University of Utrecht. Amongst his professors were Gustav Leonhardt, Bob van Asperen, Piet Kee, Jacques van Oortmerssen and Willem Elders. During his studies Menno van Delft sang Gregorian chant in de “Schola Cantorum Amsterdam” under the inspiring and formative leadership of Wim van Gerven.
    In 1988 Menno van Delft was a finalist at the C.Ph.E. Bach Competition in Hamburg and won the clavichord prize. Subsequently he made his debut at the Holland Festival Early Music Utrecht. He has given concerts and master classes throughout Europe and the U.S.A. and made numerous recordings for radio and television. He has been a guest at several Bachfeste of the Neue Bachgesellschaft.
    As a continuo player and soloist Menno van Delft performs with Marion Verbruggen, Jaap ter Linden, Pieter Wispelwey, Bart Schneemann, Lucia Swarts and Jacques Zoon and with the Nederlandse Opera, Al Ayre Español, the Nederlands Blazersensemble, Cantus Cölln, the Koninklijk Concertgebouworkest, the Nederlands Kamerkoor and the Nederlandse Bachvereniging. He has recorded for labels such as Globe, Deutsche Harmonia Mundi, Chandos, Channel Classics, Capriccio, EMI and Decca.
    For Globe he recorded J.S. Bach's six violin sonatas with Johannes Leertouwer and the Musical Offering with the Schönbrunn Ensemble (Marten Root, Johannes Leertouwer and Viola de Hoog). He also recorded J.S. Bach's Kunst der Fuge and Keyboard Toccatas and took part in a CD project with the complete keyboard works of Jan Pieterszoon Sweelinck, which received a 2003 Edison and the Deutsche Schallplatten Kritik Preis . In 2004 the first of a series of recordings on important historical clavichords was released by Teknon, of sonatas and variations by J.G. Müthel, recorded on the 1763 J.A. Hass clavichord from the Russell Collection in Edinburgh.
    In 1992 Menno van Delft founded “Das Zimmermannsche Caffee”, an ensemble that focuses on orchestral and chamber music from the Rococo period. With his vocal ensemble “Jan van Ruusbroec” Menno van Delft performs late renaissance music of composers like William Byrd, Peter Philips and Jan Pieterszoon Sweelinck. He is a founding member and soloist of the New Dutch Academy.
    Besides performing, Menno van Delft regularly lectures and publishes on topics such as early keyboard repertoire, performance practice, playing techniques and tuning & temperament. Together with Siebe Henstra he forms the clavichord duo Der Prallende Doppelschlag and with Stefano Demicheli the harpsichord duo La Bassa Fiamenga.
    Since 1995 Menno van Delft has taught harpsichord, clavichord, basso continuo and ensemble playing at the Conservatory of Amsterdam (formerly the Sweelinck Conservatorium)
  • Dutch

    Open or Close
    Menno van Delft (Amsterdam, 1963) studeerde clavecimbel, orgel en muziekwetenschappen aan het Sweelinck Conservatorium te Amsterdam, het Koninklijk Conservatorium te Den Haag en de Rijksuniversiteit Utrecht. Zijn professoren waren Gustav Leonhardt, Bob van Asperen, Piet Kee, Jacques van Oortmerssen en Willem Elders. Tijdens zijn studie zong hij Gregoriaans in de Schola Cantorum Amsterdam onder de vormende leiding van Wim van Gerven.
    In 1988 was Menno van Delft finalist op het C.Ph.E. Bach - Concours in Hamburg en won aldaar de clavichordprijs. Een jaar later maakte hij zijn debuut op het Holland Festival Oude Muziek te Utrecht. Hij gaf concerten en masterclasses in heel Europa en de Verenigde Staten, maakte talrijke opnamen voor radio en televisie en was te gast op diverse Bachfeste van de Neue Bachgesellschaft.
    Als continuospeler en solist concerteert hij met het Schönbrunn Ensemble, Marion Verbruggen, Jaap ter Linden, Pieter Wispelwey, Bart Schneemann, Lucia Swarts en Jacques Zoon en met de Nederlandse Opera, Al Ayre Español, Combattimento Consort, Nederlands Blazersensemble, Cantus Cölln, Koninklijk Concertgebouworkest, Nederlands Kamerkoor, Nederlandse Bachvereniging en nam op voor de labels Globe, Harmonia Mundi, Chandos, Channel Classics, Capriccio, EMI en Decca.
    Menno van Delft maakte diverse opnamen met werken van J.S. Bachs: de zes vioolsonates (met Johannes Leertouwer), het Musikalisches Opfer (met het Schönbrunn Ensemble - Marten Root, Johannes Leertouwer en Viola de Hoog), de Kunst der Fuge en de klaviertoccataʼs. Ook werkte hij mee aan een integrale opname van de klavierwerken van Jan Pieterszoon Sweelinck, ondermeer onderscheiden met een Edison 2003 en de Deutsche Schallplatten Kritik Preis. In 2004 verscheen bij het label Teknon de eerste van een reeks clavichordopnamen op belangrijke historische instrumenten: Sonates en Variaties van Johann Gottfried Müthel op het Hass-clavichord (1763) uit de Russell- Collection in Edinburgh.
    In 1992 richtte Menno van Delft Das Zimmermannsche Caffee op, een ensemble dat zich specialiseert in orkestrale en kamermuzikale werken uit de rococo. Met zijn vocale ensemble Jan van Ruusbroec voert Menno van Delft renaissancemuziek uit van componisten als William Byrd, Jan Pieterszoon Sweelinck en Peter Philips. Sinds de oprichting in 2001 is Menno van Delft continuospeler en solist van de "New Dutch Academy".
    Menno van Delft geeft lezingen en publiceert over onder-werpen als het vroege klavierrepertoire, uitvoeringspraktijk, klaviertechniek en stemmen & stemmingen.
    Met Siebe Henstra vormt hij het clavichord-duo De Prallende Doppelschlag en met Stefano Demicheli (Turijn) het clavecimbel-duo La Bassa Fiamenga. Sinds 1995 doceert Menno van Delft clavecimbel, clavichord, basso continuo en ensemble spel aan het Conservatorium van Amsterdam.
  • German

    Open or Close
    Menno van Delft , geboren 1963 in Amsterdam, studierte Cembalo, Orgel und Musikwissenschaften am Sweelinck Konservatorium in Amsterdam, am Königlichen Konservatorium in den Haag und an der Universität Utrecht. Seine Lehrer waren unter Anderen Gustav Leonhardt, Bob van Asperen, Piet Kee, Jacques van Oortmerssen und Willem Elders. In seiner Studienzeit sang Menno van Delft Gregorianischen Gesang in der „Schola Cantorum Amsterdam“ unter der anregenden und formenden Leitung von Wim van Gerven.
    1998 war Menno van Delft Finalist beim C. Ph. E. Bach Wettbewerb in Hamburg und gewann den Clavichord Preis. Daraufhin debütierte er beim Holland Festival Early Music in Utrecht. Er gab Konzerte und Meisterkurse in ganz Europa und den USA und machte zahlreiche Aufnahmen für Radio und Fernsehen. Er war zu Gast bei einigen Bachfesten der Neuen Bachgesellschaft.
    Als Continuospieler und Solist tritt Menno van Delft mit Marion Verbruggen, Jaap ter Linden, Pieter Wispelwey, Bart Schneemann, Lucia Swarts und Jacques Zoon auf sowie mit der Nederlandse Opera, Al Ayre Espanol, Nederlands Blazersensemble, Cantus Cölln, Koninklijk Concertgebouw-orkest, Nederlands Kamerkoor und der Nederlandse Bachvereniging und machte Aufnahmen für Plattenfirmen wie Globe, Deutsche Harmonia Mundi, Chandos, Channel Classics, Capriccio, EMI und Decca.
    Für die Plattenfirma Globe nahm er J. S. Bachs sechs Vilinsonaten mit Johannes Leertouwer und Das Musikalische Opfer mit dem Schönbrunn Ensemle ( Marten Root, Johannes Leertouwer und Vola de Hoog) auf. Menno van Delft nahm J. S. Bachs “Kunst der Fuge” und die Toccaten für Tasteninstrument auf und nahm an einem CD Projekt teil mit dem Gesamtklavierwerk von Jan Pieterszoon Sweelinck, das 2003 den Edison und Deutsche Schallplatten Kritik Preis erhielt. In 2004 wurde bei Teknon die Erste einer Serie von Aufnahmen auf wichtigen historischen Clavichorden herausgegeben: Sonaten und Variationen von J.G. Müthel auf dem Clavichord von J.A. Hass (Bj. 1763) der Russell Collection in Edinburgh.
    1992 gründete Menno van Delft „Das Zimmermannsche Caffee“, ein Ensemble das sich auf orchestrale und kammermusikalische Werke der Rokokoperiode konzentriert. Mit seinem Vokalensemble „Jan van Ruusbroec“ führt Menno van Delft späte Rennaissancewerke von Komponisten wie William Byrd, Peter Philips und Jan Pieterszoon Sweelinck auf.Er is Gründungsmitglied und Solist der New Dutch Academy.
    Neben dem Aufführen betätigt Menno van Delft sich regelmäßig als Lektor und Herausgeber zu Themen wie der alten Musik für Tasteninstrumente, Aufführungspraxis, Spieltechniken und Stimmung & Temperierung.
    Zusammen mit Siebe Henstra formt er das Clavichord Duo „Der Prallende Doppelschlag“ und mit Stefano Demicheli das Cembaloduo „La Bassa Fiamenga“. Seit 1995 unterrichtet Menno van Delft Cembalo, Clavichord, Basso Continuo und Ensemblespiel am Conservatorium van Amsterdam ( früher Sweelinck Conservatorium).
  • French

    Open or Close
    Menno van Delft, né à Amsterdam en 1963, étudia le clavecin, lʼorgue et la musicologie au « Sweelinck Conservatorium » dʼAmsterdam, au conservatoire royal de La Haye, et à lʼUniversité dʼUtrecht notamment auprès de Gustav Leonhardt, Bob van Asperen, Piet Kee, Jacques van Oortmerssen et Willem Elders. Pendant ses études, il pratiqua le chant grégorien à la « Schola Cantorum Amsterdam », sous la direction de Wim van Gerven.
    En 1988, Menno van Delft fut finaliste du concours C.Ph.E. Bach de Hamburg, et remporta le prix de clavicorde. Lʼannee suivante, il commenca sa carrière au Festival Hollandais de Musique Ancienne à Utrecht. Depuis lors, il a donné des concerts et masterclasss dans toute lʼEurope, et aux Etats-Unis, a réalisé de nombreux enregistrements pour la radio et la télévision, et fut lʼinvité de diverses «Bachfeste »de la « Neue Bachgesellschaft ».
    En tant que continuiste, et comme soliste, il se produit avec lʼensemble « Schönbrunn », Marion Verbruggen, Jaap ter Linden, Pieter Wispelwey, Bart Schneemann, Lucia Swarts et Jaques Zoon, et avec le Nederlandse Opera, « Al Ayre Expanol », Combatimento Consort, le Nederlands Blazersensemble, Concerto Cölln, le Koninklijk Concertgebouworkest, le Nederlands Kamerorkest, la Nederlandse Bachvereniging, et a enregistré pour les labels Globe, Harmonia Mundi, Chandos, Chanel Classics, Capriccio, EMI et Decca.
    Menno van Delft a réalisé divers enregistrements dʼoeuvres de J.S. Bach : les six sonates pour violon et clavecin obligé avec Johannes Leertouwer, lʼOffrande Musicale avec lʼensemble Schönbrunn (Marten Root, Johannes Leertouwer et Viola de Hoog), lʼArt de la Fugue et les Toccatas pour clavier. Il participa aussi à lʼintegrale des œuvres pour clavier de Jan Pieterszoon Sweelinck, enregistrement qui fut récompensé entre autres par un Edison 2003, et le « Deutsche Schallplatten Kritik Prix ». En 2004 est paru chez Teknon le premier volume dʼune série dʼenregistrements sur dʼimportants clavicordes historiques: il sʼagit des Sonates et Variations de J.G. Müthel, sur le clavicorde de Hass (1763) de la Russell Collection, à Edimbourg.
    En 1992 Menno van Delft fonda « Das Zimmermannische Caffee », un ensemble qui sʼest spécialisé dans les œuvres orchestrales et de chambre de la période Rococco. Avec son ensemble vocal « Jan van Ruursbroec », Menno van Delft exécute de la musique de la renaissance tardive, de compositeurs tels W. Byrd, Peter Philips et Jan Pieterszoon Sweelinck.
    Depuis sa fondation en 2001, Menno van Delft est continuiste et soliste de la « New Dutch Academy ».
    Menno van Delft donne régulièrement des conférences et réalise des publications sur des sujets tels que le répertoire pour clavier de 1500 à 1800, la pratique de lʼinterprétation, les techniques de jeu, les tempéraments et lʼaccord.
    Avec Siebe Henstra, il a fondé le duo de clavicordes « Der Prallende Doppelschlag », et avec Stefano Demicheli (Turin), le duo de clavecins « la Bassa Fiamenga ». Depuis 1995, Menno van Delft enseigne le clavecin, le clavicorde, la basse continue et la musique de chambre au Conservatoire dʼAmsterdam (anciennement Conservatoire Sweelinck).
  • Spanish

    Open or Close
    Menno van Delft, nacido en 1963 en Amsterdam, estudió clave, órgano y musicología en el Conservatorio Sweelinck de Amsterdam, el Real Conservatorio de La Haya y la Universidad de Utrecht. Entre sus profesores se cuentan Gustav Leonhardt, Bob van Asperen, Piet Kee, Jacques van Oortmerssen y Willem Elders. Durante sus estudios Menno van Delft cantó Gregoriano en la "Schola Cantorum Amsterdam" bajo la inspirada y formativa guía de Wim van Gerven.
    En 1988 Menno van Delft fue finalista en el concurso "C.Ph.E.Bach" en Hamburgo y ganó el primer premio en Clavicordio. Subsecuentemente hizo su debut en el Festival Holandés de Música Antigua de Utrecht. Dio conciertos y clases magistrales en Europa y EEUU e hizo numerosas grabaciones para radio y televisión. Fue invitado a diversos Encuentros Bach de la Nueva Sociedad Bach.
    Como intérprete de bajo continuo y solista, Menno van Delft se presenta con Marion Verbruggen, Jaap ter Linden, Pieter Wispelwey, Bart Schneemann, Lucia Swarts y Jacques Zoon y con la Opera Holandesa, Al Ayre Español, Nederlands Blazersensemble, Cantus Cölln, Koninklijk Concertgebouw-orkest, Nederlands Kamerkoor, Nederlandse Bachvereniging y ha grabado para sellos como Globe, Deutsche Harmonia Mundi, Chandos, Channel Classics, Capriccio, EMI y Decca.
    Para el sello Globe ha registrado las seis sonatas para violín de J.S.Bach junto a Johannes Leertouwer y la Ofrenda Musical con el Ensemble Schönbrunn (Marten Root, Johannes Leertouwer y Viola de Hoog). Menno van Delft grabó el Arte de la Fuga y las Toccatas de J.S.Bach y formó parte del proyecto de la obra completa para teclado de Jan Pieterszoon Sweelinck, que ha recibido el premio Edison 2003 y el Premio de la Crítica de Disco Alemana. En 2004 la primera de una serie de grabaciones en importantes clavicordios históricos fue editada por Teknon: Sonatas y Variaciones de J.G.Müthel en el instrumento de 1763 construido por J.A.Hass, de la Colección Russell de Edinburgo.
    En 1992 Menno van Deflt fundó “Das Zimmermannsche Caffee”, un conjunto que se concentra en música orquestal y de cámara del período Rococó. Con su grupo vocal “Jan van Ruusbroec” Menno van Delft dirige música del Renacimiento tardío de compositores como William Byrd, Peter Philips y Jan Pieterszoon Sweelinck. El es miembro fundador y solista de la New Dutch Academy.
    Aparte de ejecutar, Menno van Delft da regularmente conferencias y publica en temas como el repertorio temprano de música para teclado, prácticas de ejecución y Afinación & temperamento.
    Junto a Siebe Henstra forma el duo de calvicordios Der Prallende Doppelschlag y con Stefano Demicheli el duo de claves La Bassa Fiamenga. Desde 1995 Menno van Delft enseña clave, clavicordio, bajo continuo y música de cámara en el Conservatorio de Amsterdam (anteriormente Conservatorio Sweelinck)
  • Italian

    Open or Close
    Menno van Delft è nato nel 1963 ad Amsterdam ed ha studiato clavicembalo, organo e musicologia al Sweelinck Conservatory in Amsterdam , al Royal Conservatory di The Hague e all'Università di Utrecht. Fra i suoi professori figurano Gustav Leonhardt, Bob van Asperen, Piet Kee, Jacques van Oortmerssen e Willem Elders. Durante i suoi studi Menno van Delft è stato cantore gregoriano nella “Schola Cantorum Amsterdam”, sotto la direzione estremamente formativa ed artisticamente pregnante di Wim van Gerven.
    Nel 1988 Menno van Delft è stato finalista al corcorso "C.Ph.E. Bach" di Hamburg ed ha vinto il premio dedicato al clavicordo. Conseguentemente ha fatto il suo debutto al festival di musica antica olandese "Oude Muziek" di Utrecht . Ha intrapreso una frenetica attività concertistica e didattica, dando master classes in tutta Europa e Stati Uniti d'America e facendo numerose registrazioni per radio e televisioni. E' stato ospite parecchie volte al Bachfeste of the Neue Bachgesellschaft.
    Come continuista e solista Menno van Delft si esibisce con Marion Verbruggen , Jaap ter Linden , Pieter Wispelwey , Bart Schneemann , Lucia Swarts e Jacques Zoon e poi con Nederlandse Opera, Al Ayre Español, Nederlands Blazersensemble, Cantus Cölln, Koninklijk Concertgebouw-orkest, Nederlands Kamerkoor, Nederlandse Bachvereniging. Ha registrato per case discografiche quali Globe, Deutsche Harmonia Mundi, Chandos, Channel Classics, Capriccio, EMI and Decca.
    Per la casa discografica Globe ha registrato le sei sonate per violino e clavicembalo di Johann Sebastian Bach con Johannes Leertouwer e L'Offerta musicale con Schönbrunn Ensemble ( Marten Root , Johannes Leertouwer e Viola de Hoog ). Menno van Delft ha registrato L'Arte della fuga e le toccate per clavicembalo di J.S. Bach ed ha preso parte ad un progetto discografico dell'opera omnia di Jan Pieterszoon Sweelinck che nel 2003 ha ricevuto l'Edison ed il premio della critica discografica tedesca (Deutsche Schallplatten Kritik Preis). Nel 2004 la prima di una serie di registrazioni su importanti clavicordi storici è uscita alle stampe per la casa discografica Teknon: sonate e variazioni di J.G. Müthel sul clavicordo J.A. Hass del 1763 della Russell Collection di Edinburgh.
    Nel 1992 Menno van Delft ha fondato “Das Zimmermannische Caffee”: un gruppo specializzato in musica da camera e nel repertorio orchestrale del periodo rococò. Con il suo gruppo vocale “Jan van Ruusbroec” Menno van Delft esegue musica del tardo rinascimento di compositori quali William Byrd, Peter Philips e Jan Pieterszoon Sweelinck. E' membro fondatore e solista della New Dutch Academy .
    Affianco all'attività concertistica Menno van Delft tiene regolarmente conferenze e pubblica saggi su argomenti quali il repertorio antico per tastiera, tecnica tastieristica, accordatura e temperamenti.
    Insieme a Siebe Henstra ha formato il duo clavicordistico "Der Prallende Doppelschlag" e insieme a Stefano Demicheli il duo clavicembalistico "La Bassa Fiamenga". Dal 1995 Menno van Delft insegna clavicembalo, clavicordo, basso continuo e musica da camera al Sweelinck Conservatorium di Amsterdam.
  • Polish

    Open or Close
    Menno van Delft, urodził się w roku 1963 w Amsterdamie. Studiował grę na klawesynie i organach w Konserwatorium im. J. P. Sweelincka w Amsterdamie, Konserwatorium Królewskim w Hadze oraz muzykologię na Uniwersytecie w Utrechcie. Wśród jego nauczycieli byli Gustav Leonhardt, Bob van Asperen, Piet Kee, Jacques van Oortmerssen i Willem Elders. Podczas studiów Menno van Delft należał do zespołu “Schola Cantorum Amsterdam”, zajmując się wykonawstwem chorału gregoriańskiego pod inspirującym i fachowym kierownictwem Wima van Gerven.
    W 1988 roku Menno van Delft był finalistą konkursu C.Ph.E. Bacha w Hamburgu i wygrał tam nagrodę w kategorii klawikordu. Wkrótce po tym zadebiutował na Festiwalu Muzyki Dawnej w Utrechcie. Koncertuje i uczy na kursach mistrzowskich w Europie i Stanach Zjednoczonych. Dokonał licznych nagrań dla radia i telewizji. Wielokrotnie występował w ramach Dni Bachowskich (Bachfeste) organizowanych przez Neue Bachgesellschaft.
    Działa jako solista i kameralista, współpracując z Marion Verbruggen, Jaapem ter Linden, Pieterem Wispelweyem, Bartem Schneemannem, Lucią Swarts and Jacquesem Zoonem oraz Nederlandse Opera, Al Ayre Español, Nederlands Blazersensemble, Cantus Cölln, Koninklijk Concertgebouw-orkest, Nederlands Kamerkoor i Nederlandse Bachvereniging. Nagrywa dla wytwórni fonograficznych takich jak „Globe”, „Deutsche Harmonia Mundi”, „Chandos”, „Channel Classics”, „Capriccio”, „EMI” i „Decca”.
    Dla „Globe” Menno van Delft dokonał wraz z Johannesem Leertouwerem nagrania sześciu sonat skrzypcowych J.S. Bacha oraz Musikalisches Opfer z „Schönbrunn Ensemble” (Marten Root, Johannes Leertouwer i Viola de Hoog). Nagrał również Kunst der Fuge oraz Toccaty BWV 910-916 J.S.Bacha. Wziął udział w projekcie fonograficznym rejestrującym wszystkie dzieła klawiszowe Jana Pieterszoona Sweelincka, nagrodzonym w 2003 roku nagrodą Edisona oraz Deutsche Schallplatten Kritik Preis. W 2004 roku wydał pierwszą płytę z serii poświęconej zabytkowym klawikordom, zawierającą sonaty i wariacje J.G. Müthela na klawikordzie J.A. Hassa z 1763 z The Russell Collection w Edynburgu dla firmy „Teknon”
    W 1992 Menno van Delft założył “Das Zimmermannsche Caffee”, zespół koncentrujący się na repertuarze okresu Rokoka. Wraz ze swym zespołem wokalnym “Jan van Ruusbroec” wykonuje również muzykę późnego Renesansu – kompozytorów takich jak William Byrd, Peter Philips oraz Jan Pieterszoon Sweelinck. Menno van Delft jest jednym z założycieli oraz solistą zespołu “The New Dutch Academy”.
    Poza aktywną działalnością koncertową Menno van Delft regularnie wykłada i wydaje publikacje z dziedziny dawnego repertuaru na instrumenty klawiszowe, dawnych praktyk wykonawczych, techniki gry oraz zagadnień dotyczących strojenia i temperacji historycznej.
    Wraz z Siebe Henstra Menno van Delft stanowi duo klawikordowe „Der Prallende Doppelschlag”, zaś ze Stefano Demichelim duo klawesynowe „La Bassa Fiamenga”. Od 1995 Menno van Delft prowadzi zajęcia gry na klawesynie, klawikordzie, basso continuo oraz kameralistyki w Conservatorium van Amsterdam (dawnym Konserwatorium im. J.P. Sweelincka).
  • Russian

    Open or Close
    Менно ван Дельфт родился в 1963 г. в Амстердаме, получил образование по классу клавесина, органа и музыковедения в консерватории им. Свелинка в Амстердаме, в Королевской консерватории в Гааге, а также в Утрехтском университете. Среди его учителей — Густав Леонхардт, Боб ван Асперен, Пит Кей, Жак ван Оортмерссен и Виллем Элдерс. В период обучения он также занимался грегорианским пением в «Schola Cantorum Amsterdam» под талантливым руководством Вима ван Гервена.
    В 1988 г. Менно ван Дельфт становится финалистом конкурса К.Ф.Э.Баха в Гамбурге и лауреатом премии по клавикорду. Одновременно он дебютирует на фестивале старинной музыки в Утрехте. Кроме многочисленных концертов и мастерклассов по Европе и США. Он также делает ряд записей на радио и телевидении. Многократно являлся приглашённым исполнителем на фестивале «Bachfesten der Neuen Bachgesellschaft».
    Как солист и ансамблист работает совместно с такими музыкантами как Марион Вербрюгген, Яап тер Линден, Питер Виспелви, Барт Шнейманн, Лусиа Свартс и Жак Зоон, а также с такими коллективами как «Нидерландская опера», «Al Ayre Español», «Нидерландский духовой ансамбль», «Cantus Cölln», оркестром «Concert- gebouw», Нидерландским камерным хором и баховским обществом. Осуществил ряд звукозаписей для фирм «Globe», «Deutsche Harmonia Mundi», «Chandos», «Channel Classics», «Capriccio», «EMI» и «Decca».
    Совместно с Йоханнесом Лейтувером для фирмы «Globe» он записал шесть скрипичных сонат И.С.Баха, а также «Музыкальное приношение» с «Schönbrunn Ensemble» (Мартен Роот, Йоханнес Лейтувер и Виола де Хоог). Кроме того, Менно ван Дельфт записал «Искусство фуги» и клавирные токкаты (BWV 910-916) И.С.Баха, а также принял участие в cd-проекте, посвящённому выпуску записей полного собрания клавирных сочинений Яна Питерсона Свелинка, получившем в 2003 г. призы Эдисона и «Deutsche Schallplatten Kritik Preis». В 2004 г. увидела свет первая серия записей на важнейших исторических клавикордах, выпущенная фирмой «Teknon»: сонаты и вариации И.Г.Мютеля на клавикорде 1763 г. работы И.А.Хасса из коллекции Рассела в Эдинбурге.
    В 1992 г. Менно ван Дельфт основал «Das Zimmermannsche Caffee»,— ансамбль, специализирущийся на камерной и оркестровой музыке периода рококо. Вместе с вокальным ансамблем «Ян ван Руусбрук» Менно ван Дельфт исполняет музыку периода позднего Возрождения таких композиторов, как Виллиам Бёрд, Питер Филипс и Ян Питерсон Свелинк. Является членом-основателем «Новой Голландской Академии».
    Кроме исполнительской деятельности, Менно ван Дельфт регулярно читает лекции и публикует работы о старинном клавирном репертуаре, исполнительской практике, технике игры, а также темперации и настройке инструментов. Вместе с Зибе Хенстра он — участник клавикорд-дуэта «Der Prallende Doppelschlag», а вместе со Стефано Демикели — клавесинного дуэта «La Bassa Fiamenga». С 1995 года Менно ван Дельфт преподаёт клавесин, клавикорд, basso continuo и ансамбль в Амстердамской консерватории им. Свелинка.
  • Finnish

    Open or Close
    Menno van Delft (s. 1963, Amsterdam) opiskeli cembalon- ja urkujensoittoa sekä musiikkitiedettä Amsterdamin Sweelinck-Konservatoriossa, Haagin Kuninkaallisessa Konservatoriossa ja Utrechtin yliopistossa mm. Gustav Leonhardtin, Bob van Asperenin, Piet Keen, Jacques van Oortmerssenin ja Willem Eldersin johdolla. Opintojensa aikana Menno van Delft myös lauloi Amsterdamin gregoriaanisessa Schola Cantorumissa Wim van Gervenin johdolla.
    Vuonna 1988 Menno van Delft oli Hampurin C.Ph.E.Bach-kilpailun finalisti ja voitti klavikordipalkinnon. Vuotta myöhemmin hän debytoi Utrechtin vanhan musiikin festivaalilla. Hän on sittemmin konsertoinut ja opettanut mestarikursseilla kaikkialla Euroopassa ja USA:ssa, sekä tehnyt lukuisia radio- ja televisionauhoituksia. Hän on esiintynyt lukuisia kertoja Neue Bachgesellschaftin Bachfest-musiikkijuhlilla. Continuosoittajana ja solistina Menno van Delft esiintyy useiden solistien, kuten Marion Verbruggen, Jaap ter Linden, Pieter Wispelwey, Bart Schneemann, Lucia Swarts, Jacques Zoon, ja yhtyeiden kanssa, kuten Nederlandse Opera, Al Ayre Español, Nederlands Blazerensemble, Cantus Cölln, Concert-gebouw-orkesteri ja Alankomaiden kamarikuoro sekä Bach-yhdistys. Hän on levyttänyt monille levy-yhtiöille, kuten Globe, Deutsche Harmonia Mundi, Chandos, Channel Classics, Capriccio, EMI ja Decca.
    Menno van Delft on levyttänyt Globe-yhtiölle J.S.Bachin kuusi viulusonaattia yhdessä Johannes Leertouwerin kanssa sekä Musikalisches Opferin yhdessä Schönbrunn Ensemblen (Marten Root, Johannes Leertouwer ja Viola de Hoog) kanssa. Hän on lisäksi levyttänyt Bachin Kunst der Fugen ja klaveeritoccatat sekä osallistunut J.P.Sweelinckin kosketinsoitinteosten kokonaislevytysprojektiin, joka palkittiin vuonna 2003 Edison- ja Deutsche Schallplatten Kritik Preis –palkinnoilla. Vuonna
    2004 julkaisi Teknon ensimmäisen osan merkittävien historial-listen klavikordien levytyssarjasta: J.G.Müthelin sonaatit ja variaatiot vuoden 1763 J.A.Hass –klavikordilla, joka kuuluu Edinburghin Russel–kokoelmaan.
    Vuonna 1992 Menno van Delft perusti Das Zimmermannsche Caffee- soitinyhtyeen, joka keskittyy rokokooajan orkesteri- ja kamarimusiikkiin. Lauluyhtyeensä Jan van Ruusbroecin kanssa hän esittää myöhäistä renessanssimusiikkia säveltäjiltä kuten William Byrd, Peter Philips ja J.P.Sweelinck. Hän on New Dutch Academyn perustajajäsen ja solisti.
    Konsertoimisen ohella Menno van Delft luennoi säännöllisesti sekä kirjoittaa aiheinaan varhainen kosketinsoitinohjelmisto, esityskäytännöt, soittotekniikat ja viritysjärjestelmät. Yhdessä Siebe Henstran kanssa hän muodostaa klavikordiduon Der Prallende Doppelschlag ja yhdessä Stefano Demichelin kanssa cembaloduon La Bassa Fiamenga. Vuodesta 1995 lähtien Menno van Delft opettaa
    cembalon- ja klavikordinsoittoa, basso continuota ja yhtye-soittoa Amsterdamin Konservatoriossa (entinen Sweelinck-Konservatorio).
  • Portuguese

    Open or Close
    Menno van Delft nasceu em Amesterdão no ano de 1963.
    Estudou cravo, órgão e musicologia no Sweelinck Conservatorium da mesma cidade, no Conservatório Real de Haia e na Universidade de Utrecht. Teve como professores Gustav Leonhardt, Bob van Asperen, Piet Kee, Jacques van Oortmerssen e Willem Elders. Durante os seus estudos fez parte da Schola Cantorum Amsterdam, sob a direcção de Wim van Gerven, como intérprete de canto gregoriano.
    Em 1988 foi finalista do Concurso C. P. E. Bach em Hamburgo, tendo obtido o primeiro prémio na categoria de clavicórdio. Após este concurso, fez as suas primeiras aparições no Festival de Música Antiga de Utrecht. Deu numerosos recitais e masterclasses por toda a Europa e Estados Unidos da América, e realizou gravações para a rádio e televisão. Foi intérprete convidado de muitas Bachfeste da Neue Bachgesellschaft .
    Como solista ou na função de baixo contínuo, tocou com Marion Verbruggen, Jaap ter Linden, Pieter Wispelwey, Bart Schneemann, Lucia Swarts e Jacques Zoon, e ainda com a Nederlandse Opera , Al Ayre Español , Nederlands Blazersensemble , Cantus Cölln , Koninklijk Concertgebouw-orkest , Nederlands Kamerkoor , Nederlandse Bachvereniging . Gravou para as editoras Globe , Deutsche Harmonia Mundi , Chandos , Channel Classics , Capriccio , EMI e Decca .
    Para a Globe , gravou as seis sonatas para violino e cravo de J. S. Bach com o violinista Johannes Leertouwer, e ainda a Oferenda Musical do mesmo compositor com o Schönbrunn Ensemble , do qual fazem parte, para além do referido violinista, o flautista Marten Root e a violoncelista Viola de Hoog. Gravou Die Kunst der Fuge de J. S. Bach bem como as suas toccatas para cravo e ainda a obra completa de Jan Pieterszoon Sweelinck, tendo recebido o Deutsche Schallplatten Kritik Preis , na sua edição de 2003. Em 2004, pela mão da editora Teknon , realizou a primeira série de gravações em clavicórdios históricos: sonatas e variações de J. G. Müthel num clavicórdio datado de 1763, construído por J. A. Hass, e que é parte da colecção Russell de Edimburgo.
    Em 1992, fundou o Das Zimmermannsche Caffee , conjunto que foca as suas interpretações no periodo Rococó. Com o ensemble vocal Jan van Ruusbroec , interpreta obras do periodo renascentista de compositores como William Byrd, Peter Philips e Jan Pieterszoon Sweelinck. É solista e membro fundador da New Dutch Academy .
    Para além da sua vasta actividade de concertista, é regularmente convidado para palestras no âmbito da música antiga de tecla, em que aborda temas como repertório, execução e prática, técnica, ou afinação e temperamento dos instrumentos de tecla.
    Em conjunto com Siebe Henstra, formou o duo de clavicórdios Der Prallende Doppelschlag , e com Stefano Demicheli, o duo de cravos La Bassa Fiamenga . É professor de cravo, clavicórdio, baixo contínuo e música de câmara no Conservatório de Amesterdão (outrora apelidado de Sweelinck Conservatorium), onde lecciona desde 1995.

AUDIO & VIDEO

J.P.Sweelinck
Toccata G1

Stacks Image 454

J.S.Bach
Musikalisches Opfer
Fuga canonica in Epidiapente

Stacks Image 456

J.J.Froberger
Partite “Auff die Maÿerin”
(6 variationen)

Stacks Image 458

J.S.Bach
Toccata in F sharp minor

Stacks Image 460

J.S.Bach
Kunst der Fuge
Contrapunctus IV

Stacks Image 470

J.S.Bach
Kunst der Fuge
Canon in Hipodiatesseron

Stacks Image 472

J.S.Bach
The Complete Sonatas for Violin and Harpsichord
Sonata in A: (Dolce)

Stacks Image 474

J.S.Bach
The Complete Sonatas for Violin and Harpsichord
Sonata in A: Allegro

Stacks Image 476

The Art of the Recorder
(with Pieter-Jan Belder - Reiner Zipperling)
G.B.Cima: Sonata II

Stacks Image 484

J.S.Bach
Matthäus-Passion
Geduld

Stacks Image 482

Volans
Premier recordings
Walking Song

Stacks Image 480

J.G.Müthel
3 Sonates & 2 Ariosi avec 12 Variations
Arioso in c minor - Var 7

Stacks Image 478

Photo & Video

Press

Stacks Image 974

Netherlands

Stacks Image 976

Germany

Stacks Image 982

Rest of the World

Stacks Image 980

Scandinavia & Finland

Stacks Image 978

United Kingdom & USA

Netherlands

Luister, febr. 2005
(uitvoering: 9)
...briljante uitvoering...
(H.Q.)

Pianowereld, jan./febr. 2005
...een interpretatie van formaat... Menno van Delft levert prachtig werk af, dat recht doet aan de grillige subtiliteit van deze muziek. Het rococo wordt hier fijnzinnig en trefzeker uit een historisch instrument tevoorschijn gehaald.
(Hans de Groot)

De Telegraaf, 12 dec. 2004
Van Delft speelt de even grillige als galante werken van Müthel als een echte verteller, met een plezierige terloopsheid.
(Thiemo Wind)

De Volkskrant, 25 nov. 2004
...even uitbundig als genuanceerd spel...
(Frits van der Waa)

Gelderlander, december 2003
Menno van Delft laat het klavecimbel tintelen dat het een lust is.
(Maarten-Jan Dongelmans)

Volkskrant, 6 sep 2003
De wonderlijk grillige klaviermuziek van Bachs oudste zoon Wilhelm Friedemann bijvoorbeeld, en dan speciaal in de vertolking van Menno van Delft op dat fluisterzachte, maar supersensitieve barokinstrument, het klavichord. In die unieke, tot ademloosheid dwingende context had zelfs het omslaan van de bladzijden het effect van een aardschok.
(Frits van der Waa)

Haarlems Dagblad, 13 nov. 2000
Op een helder klinkend instrument speelt de virtuoze Van Delft Sweelincks Echo Fantasia in C en Fantasia Chromatica. Speels parelen de karakteristieke Sweelinck-loopjes. Weldadig klinken de harmonieën. Van Delft tilt er het concert mee naar een hoger plan.
(Albert Brüggen)

Luister, juni 1998
(uitvoering 10, opname 8)
Wat een uitvoering! Het Musikalisches Opfer, dat een curieuze conglomeraat van abstractie en toegankelijkheid, wordt door het Schönbrunn Ensemble gespeeld met een weldadige rust en aandacht.

De Volkskrant, 15 november 1994
Menno van Delft is een begenadigd clavecinist. Hij heeft een hoofse, stijlvolle, maar ook licht joyeuze manier van musiceren, alsof hij zich het zelfbewustzijn van de Franse achttiende-eeuwse hofcomponisten wier werk hij speelde - François Couperin, Armand-Louis Couperin en Jean-Philippe Rameau - persoonlijk eigen heeft weten te maken. In zijn spel zit iets van het speelse gemak van het virtuozendom dat hun muziek karakteriseert.
(Michaël Zeeman)

Eindhovens Dagblad, 24 Feb. 1994
Menno van Delft schittert bij La Borea
Klavecinist Menno van Delft wist een ongekende spanning in zijn spel aan te brengen. Zijn spel is dermate overtuigend, dat je als luisteraar mee-ademt met zijn fraseringen, net zoals je tijdens een bloedstollende ski-afdaling als toeschouwer onwillekeurig je spieren spant. Er is eenvoudigweg geen ontkomen aan het spel van Van Delft.
(Angeline Augustus-Kersten)

Haagsche Courant, 5 feb. 1994
Steeds koos Menno van Delft een tempo waarbinnen elke stem tot zijn recht kon komen. Met aandacht en toewijding gaf hij elke variatie vorm en een volkomen eigen karakter.
(Hans Riphagen)

Luister, sept. 1993
Uitvoering 8, Opname 8
...daarna heb ik met volle teugen genoten van het in-muzikaal spel van dit duo en hun opvattingen van het halve dozijn sonates...
Van Delft zorgde voor uitgebreide toelichtingen, die men beslist met aandacht moet lezen.
(C.v.Z.)

Eindhovens Dagblad, 14 januari 1993
Loftrompet voor Zimmermannische Caffee
Uiterst geperfectioneerd samenspel, een door en door muzikale aanpak vol natuurlijke souplesse en een zowel glansvolle als ook sonore klankkleur.
(Angeline Augustus-Kersten)

Nieuwsblad van het Noorden, 22 juni 1992
Bach springlevend bij Van Delft.
...verve, allure, en een onmiskenbaar speelplezier... Als iemand oude klavecimbelmuziek speelt alsof ze nieuwe muziek lijkt, is alles dik in orde.
(Paul Herruer)

De Volkskrant, 8 okt. 1991
Menno van Delft temt het klavier
...jong, doorbrekend talent...

Germany

Main-Echo, 5 July 2003
Was der holländischer Künstler jedoch an Fantasien, Sonaten und Clavierübungen aus der zweiten Hälfte des 18. Jahrhunderts mitgebracht hatte, war aufregend und spannend, schön und gefühlvoll.
Leipziger Volkszeitung, 4 Nov. 1994
Menno van Delft gewann seinem Clavichord ganz andere Töne ab - ein musikalisches Plädoyer für den Außenseiter unter den Instrumenten. Samtweich und schmeichelnd, in den oberen Registern silbrig klar, im Baß dunkel und wattig: mit diesem klangspektrum ausgerüstet, spielte der gast aus den Niederlanden...

FonoForum, 8/93
Überhaupt ist den beiden eine sehr nuancierte Interpretation geglückt, die musikalisch ebenso überzeugen kann wie musikwissenschaftlich.
Menno van Delft weiß mit sparsamen, aber präzis eingesetzten Mitteln ein Höchstmaß an Intensität zu erreichen. Zudem zeigt er ein gutes Gespür für die artikulatorische Aufbereitung der kontrapunktische Struktur.
(Matthias Hengelbrock)

Alte Musik Aktuel, April 1993
Van Delft besitzt alle Qualitäten, um dieses Instrument zus pielen, und so entstand ein reizendes Konzert.
(Johan van Veen)

Braunschweiger Zeitung, 30. Mai 1992
...mit einem wahrhaft bezaubernden, silbrig-weichen Cembaloklang...technischer Präzision...gestalterische Ausdruck...
(Andreas Berger)

Frankfurter Allgemeine Zeitung, 15. September 1989
Mit leichtem und präzisem Anschlag paßte Menno van Delft seine Spielweise dem zarten und transparenten Klang des Instrumentes an und ließ Haydns Klaviermusik freier, luftiger und intimer als auf dem modernen Konzertflügel erscheinen.
(Rainer Baumgärtner)

Die Welt, 24 Sept. 1988
Er eiferte den musikalischen Idealen Philipp Emanuels sehr klang- und ausdrucksvoll nach.

Elbe-Jeetzel-Zeitung, 20 aug. 1986
Die 2. Englische Suite erhielt eine erstaunliche große Wirkung, nicht zuletzt durch das lockere Spiel von M. van Delft, der sein Instrument souverän beherrschte.

UKUSA

British Clavichord Society Newsletter nr. 31, feb. 2005
Menno van Delft is to be congratulated on performances that triumphantly meet the technical and musical challenges of these astonishing works.
(Derek Adlam)

The Houston Post, 15 Jan. 1995
Van Delft charged through the work in a state of hig energy, maintaining a strong rhythmic thrust and a real zest for music.
(Carl Cunningham)

Newsletter of the American Musical Instrument Society, Feb. 1993
An impressive performer was a brilliant young Dutch harpsichordist, Menno van Delft. His performances were stunning.
(Dale Higbee)

San Antonio Light, 1 May 1992
...A stunning late-afternoon performance...
This is an artist who combines unusually thoughtful programming, astonishing technique (who’d have thought such a limpid legatos could come from a harpsichord?) and intuitive musicianship in one compact bundle that becomes a synaptic bridge with his audience.
(Diane Windeler)

San Antonio Express-News, April 1992
Van Delft commands the sort of velocity, accuracy and agility that could make the most jaded music lover go ga-ga. Niagaras of runs gushed from the instrument with perfect evenness and fluidity - and supple shapeliness, too.
(Mike Greenberg)

SK

Dagbladet Roskilde (Denmark), 1 nov. 1999
Menno van Delft’s playing is marked by a high degree of elasticity and precision. It would certainly not be an exaggeration to name him a clavichord virtuoso...
(Claus Røllum-Larsen)

Politiken (Denmark), for 26 nov. 1999
The fragile sound [of the clavichord] was at first quite puzzling, but soon it opened up and revealed under the hands of Menno van Delft a gracious shaded diversity of fragile pastel nuances, quite in the spirit of the Rococo: delicate yet expressive. And the playing certainly had temper! Van Delft feels wonderfully at home with the characteristics of the music and ventures a lot in an exiting music-making which contains surprises and gestic multiplicity.
(Jan Jacoby)

Hufvudstadsbladet (Helsinki, Finland), 6 feb 2003
“van Delfts mången gång virtuosa spel [visade] tydligt på klavikordets mångsidighet... man uppfattade snart de många nyanserna i Menno van Delfts spel. Av allt att döma är han en ytterst skicklig klavikordspelare som till fulländning behärskar det känsliga instrumentets finesser.“
(Folke Forsman)
(“Van Delft’s virtuosic playing clearly displayed the clavichord’s versatility... one noticed the many nuances in Menno van Delft’s playing. He is clearly an extremely accomplished clavichord player who masters the finesses of this delicate instrument to perfection.”)

Rest

Heraldo de Aragon, 14 de Mayo de 1992
...Suavemente con su canción…
…con juvenil maestría, supo extraer Menno van Delft sonoridades y matices solamente dedicados, como ciertas poesías, a una immensa minoría…
(Alvaro Zaldívar)

Canarias 7 (Las Palmas de Gran Canaria), Abril de 1994
Menno van Delft [...] supo recrear el más puro lenguaje barroco de Bach, dando ese aire danzante a las suites, siempre con el tiempo correcto.
Su técnica fue siempre irreprochable, prodigio de calidad y buen hacer.
(M.R.Sánchez M.)

La Provinzia (Las Palmas de Gran Canaria), Abril de 1994
Menno van Delft de sobra logra transmitir un completo mensaje musical ya que demuestra conocer a fondo tanto los recursos de su instrumento como el estilo y la estética de las obras.
(Leopoldo Rojas O'Donnell)

Nouvel Observateur, 6 janvier 2005
...d’une sensibilité extrême ; d’une ténuité sonore telle qu’il n’est pas vraiment envisageable d’en jouer pour d’autres que soi.
…A la fois galant et tragique…Pur XVIIIe, en somme.
(J.Dr.)

PROGRAMMES


  • Harpsichord Solo

    Open or Close
    Menno van Delft offers a great variety of solo programs, both on the harpsichord and on the clavichord or a combination of both. The clavichord, the softest of all keyboard instruments, is perfectly suited for smaller venues where it creates an atmosphere of musical intimacy and involvement.
    The repertoire of the harpsichord is inexhaustible. The keyboard oeuvres of William Byrd, Girolamo Frescobaldi, Johann Jakob Froberger, Louis and François Couperin, Johann Sebastian Bach and Domenico Scarlatti (to name but the seven greatest) offer an interminable wealth and musical variety of unsurpassable quality. Here we offer two examples of programs that combines pieces by some of the most famous composers with music from unexploited repertoires.

    Italian keyboard music from around 1600

    Antonio Valente (...1560-1580...)

    - Fantasia in Mode I (from: Intavolatura de cimbalo ...libro I, Napoli, 1576)
    Rocco Rodio (ca. 1535 - nach 1615)
    - Fantasia sopra La mi re fa mi re a4 (from: Libro di ricercate, Napoli,1575)
    Hippolito Tartaglino (1539 - 1582)?
    - Canzon
    Giovanni Maria Trabaci (ca. 1575 -1647)
    - Ricercar sesto tono con tre fughe, etsuoi riversi - Canzona francesa IV (from: Ricercate, canzone francese ... ,Napoli, 1603)
    Gregorio Strozzi (ca. 1615 - 1687)
    - Corrente I, II & III (from: Capricci da sonare cembali,organi, op. 4, Napoli, 1687)
    Michelangelo Rossi (1601/2 - 1656)
    - Toccata VII (from: Toccate e correnti, Roma,1657)
    Bernardo Storace (Ende 17. Jahrh.)
    - Ciaconna (from: Selva di varie compositioni,Venedig, 1664)
    Girolamo Frescobaldi (1583 - 1643)
    - Capriccio sopra la bassafiamenga (1624) - Gagliarde I - V (from the “Libro secondo”, 1627) - Toccata nona (from “Libro primo”) - Cento Partite sopra Passacagli (from “Libro primo”)

    The Virginalists - English and Netherlandish keyboard music from the early 17th century

    Thomas Tomkins (1573-1656)
    - Prelude in a - Pavan & Galliard in a (1650) (from: Paris, Bibliothèque nationale, département de la musique, fonds conservatoire, MS Réserve 1122)
    John Bull (1562/63 - 1628)
    - Les Buffons (from: London, British Library, MS Add. 23623) - My Grief (from: Cambridge, Fitzwilliam Museum, Mu. MS 29 (Fitzwilliam Virginal Book) & London, British Library, MS R.M. 23.1.4 (The Benjamin Cosyn's Virginal Book) - Go from my window (from: New York, Public Library, Ms. Drexel MS 5612)
    Jan Pieterszoon Sweelinck (1562-1621)
    - Fantasia Chromatica (from: Berlin,DeutscheStaatsbibliothek, Lübbenauer Orgeltabulaturen, MS Lynar AI & Wien, Minoritenkonvent, Klosterbibliothek und Archiv, MS 714) - Malle Sijmen (from: Leningrad, Naucno-issledovatel'skij Institut, MS QN 204) - Pavana Lachrimae (from: Budapest, Nationalmuseum, MS 27) - Echo Fantasia in C (from: Berlin, DeutscheStaatsbibliothek, Lübbenauer Orgeltabulaturen, MS Lynar A I & B I)
    John Bull
    - Coranto 'Alarm' - Dutch Dance (from: London, BritishLibrary, MS Add. 23623) - In Nomine V (from: Paris, Bibliothèque nationale, departement de la musique, fonds conservatoire, Réserve MS 1184, 1185)
    Thomas Tomkins
    - Baratostus Dream (from: Cambridge, Fitzwilliam Museum, Mu.MS 29 (Fitzwilliam Virginal Book))
  • Clavichord Solo

    Open or Close
    The clavichord, an invention from the late Gothic era, was regarded for centuries as the fundamental keyboard instrument (Michael Praetorius, 1619). Its simple construction and modest size made it one of the cheapest and most practical instruments for household use. For novice keyboard players, the simple yet sensible and revealing touch was very useful for learning. In the course of the 18th century, the very quiet clavichord became increasingly valued for its expressive possibilities. Through the keys and the tangent (a brass plate that is pressed against the string), the player has contact with the string for as long as the key is held down. As a result, it is possible to evoke much greater dynamic differences that on the organ or a harpsichord. A clavichord is even capable of making a vibrato, a technique called Bebung (a German term).

    By the mid-18th century, the clavichord was the most important instrument for solo keyboard music in the German-language world. In his Versuch über die wahre Art das Clavier zu spielen (1753), Carl Philipp Emanuel Bach preferred it above the harpsichord, which was regarded as suitable for starcke Musick (when playing with other instruments), and the fortepiano, which was still in development.

    The following programme gives a cross-section of such 18th century clavichord pieces:


    Johann Sebastian Bach (1685 – 1750)


    Partita in B-flat major, BWV 825 (Published in Leipzig, 1726)

    Praeludium
    Allemande
    Corrente

    Sarabande
    Menuet I & II
    Giga

    Georg Friedrich Händel (1685 – 1759)

    Fuga I in G minor (from a group of six fugues)

    Carl Philipp Emanuel Bach (1714 -1788)


    Sonata in G major, Wotq. 65/12, Helm 23, composed in Berlin, 1740


    Wilhelm Friedemann Bach (1710 -1784):
    Fugue nr. 6 in E minor (from “8 Fugues”, Falck 31, Berlin, 1778)
    Two Polonaises (Falck 12, composed probably ca. 1755/60)
    Sonata in E-flat major (Falck 5), published 1748
    (Allegro ma non troppo - Largo - Presto)

    Intermission

    Carl Philipp Emanuel Bach (1714 -1788)

    - Fantasia I in F major, Wotquenne 59/5, Helm 279, from the fifth collection “für Kenner und Liebhaber” (published Leipzig, 1785) - Rondo III in B-flat major, Wotquenne 58/7,Helm 278, from the fourth collection “für Kenner und Liebhaber” (published Leipzig, 1783)

    Johann Philipp Kirnberger (1721 - 1783)

    2 Menuets in A major (From “Musikalischer Allerley von verschiedenen Tonkünstlern”, Berlin, 1761)


    Christian Carl Rolle (1725 - 1788)


    “Claviersonate” in G major (from “Musikalisches Allerley”, Berlin, 1762)
    Allegro
    Largo
    Presto

    Wolfgang Amadeus Mozart (1756 – 1791)

    Twelve Variations on an Allegretto in B-flat major, composed in Vienna, 1786


  • Violin & Keyboard

    Open or Close
    Since many years Johannes Leertouwer and Menno van Delft form a violin/keyboard duo. (See their Bach CD in ‘Recording and Clips’.) They have performed a great variety of programs, such as a program with music by W.A. Mozart, C.Ph.E. Bach and G. Benda for violin and pianoforte, a program with pieces for violin and clavichord (including C.Ph.E. Bach’s Empfindungen) and many programs for violin and harpsichord (or organ). Here is one example:

    Music by J.S. Bach, Veracini and Pisendel for violin and harpsichord

    Johann Sebastian Bach (1685 - 1750)
    Sonate nr. 1 in B minor for violin and obbligato harpsichord, BWV 1014

    Adagio
    Allegro
    Andante
    Allegro

    J.S. Bach

    Toccata in D major for harpsichord solo, BWV 912

    Francesco Maria Veracini (1690 – 1768)

    Sonata XII in D minor for violin and basso continuo, from Opera Seconda (Firenze, 1744)

    Passagallo
    Capriccio cromatico
    Adagio
    Ciaccona

    Intermission

    J.S. Bach

    Fantasia and Fuge in A minor for harpsichord solo, BWV 904

    J.S. Bach

    Sonata in G major for violin and basso continuo, BWV 1021

    Adagio
    Vivace
    Largo
    Presto

    Johann Georg Pisendel (1687-1755)

    Sonata a Violino senza Basso in A minor

    Grave
    Allegro
    Giga con variatione

    J.S. Bach

    Sonate nr. 2 in A major for violin and obbligato harpsichord, BWV 1015

    Adagio
    Allegro
    Andante
    Allegro
  • Das Zimmermannsche Caffee

    Open or Close
    DAS ZIMMERMANNSCHE CAFFEE was founded in 1992 by Menno van Delft. This ensemble borrows its name from the Coffee House of Gottfried Zimmermann in Leipzig, where the Collegium Musicum gave its weekly concerts. This ensemble was founded in the first couple of years of the eighteenth century by Georg Philipp Telemann. Johann Sebastian Bach became the leader of this group of students and professional musicians in the 1730s.

    Virtuosi visiting Leipzig could be heard here and the performances must have been offering a colorful mix of all kinds of instrumental and vocal music.
    "Das Zimmermannsche Caffee" performed the Netwerk for Early Music and on Dutch television with programs including harpsichord concertos of Johann Gottfried Müthel (Dutch première) and members of the Bach family.
    Presently Das Zimmermannsche Caffee prepares a new program with concerti for two harpsichords, strings, basso continuo and horns by Carl Philipp Emanuel Bach and Wilhelm Friedemann Bach.Guillermo Brachetta, who prepared the score of the Wilhelm Friedemann concerto from the original manuscript, will participate as second harpsichordist.
  • Der Prallende Doppelschlag

    Open or Close
    Clavichord Duo Der Prallende Doppelschlag
    Siebe Henstra & Menno van Delft, clavichord

    Carl Philipp Emanuel Bach (1714 – 1788)

    “4. Kleine Duetten für 2. Claviere”, Wotq 115, Helm 610-13, probably after 1767

    Allegro
    Poco adagio
    Poco adagio
    Allegro

    Johann Christian Bach (1735 – 1782)
    Sonata in G major for two keyboards, T 340/5, nr.1 from Opus 15, (1778)

    Allegro
    Tempo di Menuetto

    Luigi Boccherini (1743 – 1805)

    Quartetto II in G minor, arranged for two keyboards, Opus 26, G. 76 (1778)

    Larghetto
    Minuetto

    Padre Antonio Soler (1729 – 1783)

    Concierto VI in D major “de dos Organos Obligados”

    Allegro/Andante/Allegro/Andante
    Minué

    Intermission

    Johann Gottfried Müthel (1728 – 1788)

    Duetto for two “2 Claviere, 2 Flügel oder 2 Fortepiano” (published in Riga, 1771)

    Allegro moderato, e cantabile
    Adagio mesto a sostenuto, con affetto
    Allegretto
  • Jan van Ruusbroec Ensemble

    Open or Close
    Hieke Meppelink, soprano
    Lester Lardenoye, alto
    Marcel Beekman, tenor
    Robert Getchell, tenor
    Bas Ramselaar, bas
    Menno van Delft, direction and harpsichord


    The Jan van Ruusbroec Ensemble (named after the “Doctor Ecstaticus”, the miraculous mystic from the 14th century, author of “Die Chierheit der geesteleker brulocht”) started in 1995, when in “Ons’ Lieve Heer op Solder” (“Our Lord on the Attic” a 17th century clandestine Catholic Church in Amsterdam) the five-part mass of William Byrd was being performed.

    In 1999 the ensemble was guest at the Holland Festival Oude Muziek Utrecht. In “Ottone” psalms of J.P. Sweelinck and a madrigal of Peter Philips were alternated with solo pieces for harpsichord. The concert was favorably received in the press.

    Programme

    Vocal pieces by

    Thomas Morley (“I love, alas, I love thee”, “My bonny lass she smileth”)

    William Byrd (“Lullaby, my sweet little baby”, “Farewell false love”)

    Michael Cavendish (“Wandering in this place”)

    John Farmer (“Fair Phyllis I saw”)

    John Wilbye (“O what shall I do”)

    Orlando Gibbons (“What is our life?”, “The silver swan”, “Ah, dear heart”)

    Thomas Tomkins (“When David heard that Absalom was slain”)

    Keyboard pieces by

    Peter Philips (Amarilli di Julio Romano, Dolorosa Pavan & Galliard)

    Jan Pieterszoon Sweelinck (Pavana Philippi, Fantasia Chromatica)

    Dr. John Bull (Dutch Dance, Coranto Alarm, Pavan & Galliard in the SecondTone, The King's Hunt)

    William Byrd (Ut re mi fa sol la)

CONTACT



Muziekstudio Menno van Delft
Henrick de Keijserstraat 13
1073 TG  Amsterdam
Netherlands

+31 6 43 90 59 74

www.mennovandelft.com
mennovandelft@me.com